deep in mind

برایت شعر سرودم
و گذاشتم سرسفره
کنارش هم نان

آری عزیزم
گاهی زن ها اینگونه شاعر میشوند

پیراهن قرمز گلدار میپوشند
و عطر مریم میپاشند بر تنشان
گیسو رها میکنند و میبافند
 زن ها دیوان شعری هستند که
گاهی کسی آنها را نمی خواند...
 
پ.ن:
+ به غذای توی سفره نگاه کن و دیوان شعرم را بخوان....
قطره قطره اشک ریختم
دست سوزاندم
صبر کردم
تا تو زیبا سیر شوی
احساسم را ببلع
نوش جانت عزیز