deep in mind

بوم جلوی رویم

تو

پشت بوم

به چشمهای تو نگاه میکنم

خورشید ،آبی

لبخند می زنی ، اسمان قرمز

موهایت را رها میکنی

آبشار،سیاه

دنیایم را بهم ریخته ای عزیز

نقاشی هایم دفتر شعر شدند.....

یکی از زیر یکی از رو
یک قطره اشک
یکی از زیر یکی از رو
یک دنیا غم
یکی از زیر یکی از رو
اه ارزوهایم
یکی از زیر یک یاز رو
میبافم دلتنگی هایم را
یکی از زیر یکی از رو
یک قطره اشک...
 حالا دانه ها را کور میکنم
 برای همیشه حرف دلم باید سر بسته بماند..

جورابی بافته ام تا شاید غم هایم را با خود ببرد

مادر میگوید :
"چه جوراب زیبایی"
اری ،
جوراب زیبایی ست مادر ..
بپوش و لگد بزن بر دانه هایش

پدر میگوید :
"برای من هم بباف"
می بافم ...
باز میبافم....
 باز جورابی زیبا...
باز شالی زیبا...
باز فرشی زیبا...
 می بافم
دل تنگی هایم را بهم
غم هایم را به هم




پ.ن:

+به فرش های زیبا که نگاه میکنید دعایی کنید به حال بافنده اش....
+ برای خودم شالی بافته ام
روی دوشم که میاندازمش
سنگینیش اندازه ی تمام کوه هاست....

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

نگاهت میکنم

بی دغدغه

بی اینکه بخواهم برای همیشه داشته باشمت

نگاهت میکنم که نگاهت کرده باشم

 نگاه تو که باشد

دنیایی جز چشمانت وجود ندارد

زمین و زمان خلاصه میشود در تو

نگاهت که میکنم

ذهنی برای تحلیل وجو ندارد

دیگر یادم نمی آید که تو

دنیای کس دیگری هستی

نگاهت میکنم که مدیون چشمانم نباشم

دوستت دارم که مدیون دلم نباشم

نمی اندیشم که مدیون وجدانم نباشم

دلم تنگ شده برای روزهایی که خودم بودم...............

پیری همین نزدیکیست....

 همین کوچه ی کناری...

دوست داشتم باهم در یک اتاق کوچک زندگی کنیم

یک گوشه اش یک اجاق یک شعله ای می گذاشتیم و دلمان را خوش میکردیم به نیمروهای صبح و شب .

دوتایی یک سفره دونفره پهن میکردیم و یک تکه نان می گذاشتیم وسط  و دلمان خوش بود به برکت بزرگ سفره کوچکمان

تو برای من لقمه میگرفتی و من برای تو و دلمان خوش بود ................
اخر ماه که پولمان نمی رسید اجاره خانه کوچکمان را بدهیم باهم می خندیدیم به وضع اقتصادی خانواده دونفریمان و دلمان خوش بود ..........

دلمان خوش بود که من تورا دارم و تو مرا..........

دلمان خوش بود به صدای خنده پیچیده شده در اتاقمان...........

زندگی نقلی و کوچک داشتیم اما

خب

دلمان که خوش بود...................

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

با پای برهنه
دنبالت میدویدم
 کودکانه اشک هایم را با آستین پیراهنم پاک میکردم
ماشینتان از خم جاده که گذشت
نا امیدانه روی شن های جاده نشستم
به راهی که از آن رفته بودید می نگریستم
کاش همه ی راهها برای رفتن بسته باشند

دستان گره کرده ام را باز میکنم
 به تیله رنگی که جا گذاشته بودی خیره میشوم
 

از خواب که میپرم
 نه از تو خبری ست
و نه
از تیله رنگی
و
 
همه راهها برای رفتن و باز نگشتن هستند....

خدا شاعرانه

زندگی را برایم

روشن میکند

همان وقت که خورشید یواش یواش بالا می آید

و یاد تو بی رحمانه زندگی را برایم تاریک می کند

همان زمانی که خورشید کم کم پایین میرود...

 غروب همیشه بدون تو تلخ خواهد بود ...